Afscheid stage

Woo alweer afscheid moeten nemen van mijn stageplek, de tijd is echt snel gegaan. Maar voordat ik daar over vertel zal ik vertellen over van alles wat ik hiervoor nog weer heb beleeft.

Omdat ik begin mei terug gekomen was vanaf Curacao, was het weer tijd om mijn toeristenkaart te verlengen. Na een taxi rit van 1 uur, wat normaal 20 min duurt kwamen we aan bij de vreemdelingendienst. Helaas met minder geld dan we hadden gehoopt want de taxi chauffeur moesten omrijden omdat de stad was ''afgesloten'' hierdoor werd ons ritje dus ook een x zo duur. Maar wij zijn de beroerdste niet en hebben netjes betaald. Na een zenuwslopend uurtje wachten of onze toeristenkaart verlengt zou worden stapte we weer vrolijk naar buiten, alles wat gelukkig goed gegaan. Voor de terugweg hebben we maar onze eigen taxi man Bouta, gebeld die ons gewoon binnen 20 min thuis kon afzetten, want van een afgesloten stad was geen sprake.

Deze week ging ook de documentaire SoSo Lobi in première en hier ben ik met een aantal stagiaires heen gegaan. De docu gaat over de ''stagiaire bubbel'' waar de stagiaires en ik dus ook in leven. Het was leuk om te zien en veel dingen waren erg herkenbaar.

Oohjaa en dan stage. Dat was volgens mij waarvoor ik hier kwam. Hier ben ik natuurlijk iedere dag ook weer druk mee. Samen met Tamara heb ik op de jongerenbeurs voorlichting gegeven over onze stichting. Verder hebben wij een cursus aan docenten gegeven over het motiveren van jongeren. Dit was erg geslaagd en de docenten hebben na afloop een officieel certificaat mogen ontvangen met onze handtekeningen erop.. HAHA YES!!

Het leek mij altijd al eens gaaf om mee te doen met Expeditie Robinson. Nou, dat heb ik geweten! Samen met mijn huis genoten hebben we ons opgegeven voor SPRINGBREAK, met als thema Expeditie Robinson. Een weekend lang in teams tegen elkaar strijden door middel van spelletjes. Natuurlijk moest hier ook goed bij gedronken worden, want het was dorstig weer en dan moet je toch echt goed drinken. Tijgeren door de modder, ringen gooien, buik schuiven, schatkist losmaken op de bodem van het zwembad, beerpong en een hut bouwen. De organisatie had goed hun best gedaan. En s' avonds natuurlijk weer heerlijk slapen in de hangmat onder de sterrenhemel.
Maandag was de schade van dit geweldige weekend goed te zien, van spierpijn en blauwe plekken tot blaren en schaafwonden. Maar ALLES VOOR DE STRIJD!

Ik moet toch even terugkomen op wat ik in mijn vorige blog geschreven had: '' we hebben onze laatste meerdaagse trip gehad''. Dit is toch niet helemaal waar, plannen zijn gewijzigd, maar zo gaat dat hier.
We hadden besloten om toch nog drie dagen op trip te gaan naar Guyana, dit ligt naast Suriname.
s' ochtends om 4 uur werden we opgehaald en s' middags om half 5 waren we op plaats van bestemming. Van Paramaribo met de bus naar Nickerie is ongeveer 4 uur. Daar zijn we op de boot gestapt naar Guyana. De boot tocht duurde ongeveer een uurtje, maar bij de paspoort controle duurde het natuurlijk weer wat langer. Vervolgens moesten we weer vijf uur rijden naar Georgetown. Hier sliepen we in een heel mooi en kleurrijk hotel. S'avonds zouden we uiteten gaan, dus een aantal meiden van de groepen hadden zich chique aangekleed, nou daar zaten we dan bij een burgerking 2.0. Wat hebben we daar om moeten lachen zeggen.
De volgende dag zijn we Georgetown in gegaan, een hele drukke stad waar je niet graag in je eentje wil lopen. S' middags gingen we naar het vliegveld want we zouden over het Nationaal natuurpark van Guyana vliegen. Helaas hadden we pech met het weer en moesten we nog even wachten, daar zaten we dan ingecheckt en al te wachten op het verlossende bericht dat we mochten vliegen. En die kwam, Hup met twaalf mensen in het vliegtuigje en toen zat die ook vol. Wauw het uitzicht wat we hadden was zoooo gaaf!! Vliegen over de jungle, langs watervallen het voelde net of ik midden in National Geographic zat. Helaas was het eerste wat ik zag, toen we geland waren,Ik weet eigenlijk niet of jullie dit wel willen lezen. Okee goed ik vertel het toch. De binnenkant van de WC pot. Pfff ik was toch wel een beetje beroerd geworden van het vliegen. En we moesten natuurlijk ook nog een uur terug vliegen. Maar het was het allemaal waard!
De volgende dag begonnen we weer aan onze lange terugreis.


En toen waren we bij deze week aanbeland. De laatste week stage, die er inmiddels dus ook alweer op zit!
De week begon een beetje heel erg nat. Zondagavond had het erg gestormd en eigenlijk tot maandag ochtend heeft het constant geregend. Hierdoor was onze straat veranderd in een kreek (rivier). Taxi's konden niet bij ons huis komen en fietsen was te gevaarlijk omdat je door het water niet kan zien waar de gaten in de weg zitten. (ze maken hier namelijk geen gebruik van putdeksels) je kan je voorstellen hoe het eruit ziet als je daar in fietst.
Dus dat werd een dagje thuiswerken en s' middags natuurlijk wel even de schade bekeken in de buurt. We hadden onze waterschoenen en snorkels al klaar gelegd en zijn zo door de buurt gaan lopen. De buren vonden het hilarisch om te zien. De kreken bij ons in de buurt waren ook allemaal overstroomd en je zag dus geen verschil meer tussen kreek of weg. In de loop van de week trok het water langzaam weg..

Vandaag heb ik samen met nog drie andere stagiaires afscheid genomen. We hebben heerlijke POM gegeten dat door één van de stagiaires gemaakt was met hulp van onze kok. Verder hebben we een hele positieve beoordeling gekregen van de directeur en hebben ons project bij stichting TANA dus goed afgesloten.

Nu ga ik snel mijn koffer inpakken. Want dit alles moet natuurlijk gevierd worden en dat ga ik met mijn vriendinnen van hier doen op Aruba!! Daarna kom ik nog voor een paar dagen terug naar Suriname voordat ik definitief vertrek naar Nederland.
Toch wel best een gek idee, maar ik heb ook onwijs vee zin om iedereen weer te zien!

Lobi en een dikke brasa