Paasvakantie

Er zijn inmiddels alweer twee weken om, dus hoogtijd om mijn blog maar weer eens bij te werken.

Ik heb alweer van alles beleeft hier in SU. Maar laten we maar bij het begin beginnen.
Woensdagavond, vol goede moed ga ik met mijn huisgenoten op weg naar het voetbalveld. Iedere woensdagavond wordt er een voetbal wedstrijd georganiseerd voor stagiaires, eerste een wedstrijd tussen de vrouwen en daarna de mannen. Aangekomen bij het veld besluiten we dat het op de tribune toch wel erg gezellig is en slaan we het voetballen zelf wel over. Er naar kijken kost ook al energie. haha
Tijdens de derde helft worden er alweer plannen voor het weekend gemaakt en eenmaal vrijdagmiddag 13.00 uur moesten die plannen worden uitgevoerd.

Een bbq bij ons thuis was het idee. Muziek geregeld, eten geregeld en toen kwam het lastige een bbq. Bij gebrek aan geld, ( we blijven toch arme studenten) werd er door de jongens een eigen gemaakte bbq in elkaar gezet. Heerlijk gegeten. Ook de parbo biertjes smaakten goed.

Helaas ging voor ons de volgende dag om 06.00 uur alweer de wekker want om 07.00 uur moesten wij aanwezig zijn op onze stage voor het teamuitje. Alle Bakra's ( zo worden blanke Nederlanders in Suriname genoemd) stonden zoals afgesproken 07.00 klaar voor vertrek. Om half 8 kwamen dan ook de andere mensen van de organisatie zodat we voor Surinaamse begrippen op tijd ( een uur later dan gepland) konden vertrekken. We kwamen na een busrit van 1,5 uur aan bij de Republiek. Dit is een gebied waar veel Surinamers een vakantiehuisje hebben die aan het water liggen. Hier hebben we heerlijk kunnen kanoën, aan lianen slingeren en zwemmen in het kreek water. Natuurlijk als je met Surinamers opstap gaat is er altijd genoeg eten. Zo ook deze dag werd er heerlijk gekookt voor ons. Er was eten in overvloed en daarom wordt bij vertrek het overgebleven eten verdeelt in bakjes zodat iedereen nog een maaltijd mee naar huis kon nemen. Dit is overigens ook heel normaal om in een restaurant te doen. Soms krijg je grote porties geserveerd en wat hiervan overblijft wordt altijd in een bakje gedaan en meegegeven.

Die week erop was een korte stage week voor ons. De maandag moesten wij op stage alle mentor gesprekken erdoor knallen omdat dit de laatste lesdag voor de vakantie was van de studenten.
Dinsdags werd er op stage Roti voor ons gemaakt en dit hebben we heerlijk met ze allen opgegeten.

Dinsdag stond ook hier in Suriname in het teken van de aanslagen in Brussel. Ook bij ons op stage zitten Belgische studenten, dus deze dag hebben wij alleen in spanning gezeten hoe het met familie en vrienden van hen ging. Vanuit andere Belgische studenten was er een herdenking georganiseerd op het plein in de stad. Op dit plein staan de Moskee en Synagoge naast elkaar. Hier zijn wij met ze allen naar toegegaan om een foto te maken op deze bijzonder plek met de Belgische vlag en veel Belgische en Nederlandse studenten. De lokale krant was hierbij ook aanwezig.

Die zelfde dinsdag stond ook in het teken van de vooravond aan Holi Phagwa. Dit is het beging van het Hindoestaanse nieuwe jaar. Wij waren uitgenodigd door andere studenten om mee te gaan naar de viering hiervan. De viering vond plaats bij de Hindoestaanse tempel op Blauwgrond, dit is een gebied in Paramaribo waar veel Hindoestanen wonen. Er werd een groot vuur aangestoken, wat leek op de paasvuren die wij in Nederland kennen. Ook waren er verschillende optredens van dans en muziek. Natuurlijk was er ook eten bij. Met ze alle in een rijtje Roti eten en vervolgens een vuurwerkshow. Dit was heel bijzonder en mooi om mee te maken.

De woensdag was het natuurlijk echt HOLI PHAGWA! In de stad werd er overal met verfpoeder gegooid en muziek gedraaid. Op het Onafhankelijkheidsplein was een soort festival georganiseerd. Wij stapte uit de taxi en nog geen vijf minuten later zater we al onder de kleuren. Een soort color run maar dan zonder te rennen! ;) Echt een gaaf feest.

Zelfs de volgende dag kon iedereen nog zien dat wij een toffe tijd hadden gehad, want we waren nog steeds paars en roze. Ik heb een week kunnen genieten van roze plukken door mijn haar.

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover, onze eerste echte trip naar Voltzberg en de Raleighvallen. Een zes uur durende rit over hobbel weggetjes bracht ons naar Witagron. Hier zouden we de eerste nacht verblijven. Dit was even back to basic. Met een emmertje water dat je uit de rivier moest halen, kon je de wc doorspoelen, het wc papier kon hier natuurlijk niet doorheen dus moest apart worden weggegooid in een vuilniszak. Na een busrit van 6 uur zonder airco kan je je voorstellen dat je je even lekker wilt opfrissen. Dit werd dan ook gedaan in de rivier. Even opzij kijkende zag ik een vrouw die ook har afwas aan het doen was en aan de andere kant van mij was iemand en net gevangen vis aan het schoonmaken, en daar stond ik dan met mijn shampoo hoofd, mijn haar te spoelen in de rivier.

Het was even wennen maar ook in een hangmat kan je prima een paar uurtjes slaappakken. Het werd alweer vroeg ligt, dus ook s' ochtends vroeg gingen we opnieuw de rivier in om te baden ( zo wordt dat hier genoemd, want van douchen kan je inderdaad niet spreken). Het hangmattenkamp werd weer afgebroken en alles werd in houtenbootjes geladen om te beginnen aan onze 3 uur durende vaartocht. Helaas hadden de stuurmannen er niet zo zin in deze ochtend en besloten om 2 uur later pas te komen. Goed en wel geïnstalleerd in de boot, ging de motor van de boot kapot. In plaats van 13.00 uur aankomen op de juiste bestemming vertrokken we 14.00 uur pas.
En wat is een tochtje over de rivier door het tropische regenwoud nou zonder regen, Niets dus. Ook hebben we dus mogen genieten van een twee uur durende stortbui. Maar het voordeel aan Suriname is, het wordt niet koud!

Onze tweede nacht sliepen we op Fungu-eiland. Dit ligt aan de boven-coppename rivier. Erg mooie locatie met uitzicht op stroomversnelling n midden in de jungle. Hier krijg je wel een beetje het expeditie Robinson gevoel van. Vooral toen we de volgende ochtend wakker werden en wij naar boven keken, nu wisten we waar al die kleine zwarte stukjes vandaan kwam, het waren de vleermuizen. Maar dat mocht de pret niet drukken, want vandaag zouden we naar Voltzberg gaan.
Ingesmeerd met deet en zonnenbrand, de rugzak vol met flesjes water en broodjes, klaar voor de bergbeklimming. Maar voordat we bij de berg zouden zijn, moesten we eerst 3 uur door de jungle lopen. Ik had nu echt het idee dat ik in de broeikas van de dierentuin beland was. Maar wat is een tropische regenwoud zonder regen? Nou precies, dus om het gevoel vast te houden kregen we ook tijdens deze tocht te maken met regen, heeeeeel veeeel regen.
Aangekomen bij de berg werd er besloten dat we maar tot de boomgrens mochten klimmen, omdat het te gevaarlijk was om hogerop te gaan, aangezien iedereen doorweekt was en ook de berg zelf super glad was. Dit was even balen, maar veiligheid voor alles natuurlijk. Daarna konden we aan de terug reis beginnen, dit hield in dat we dezelfde route van 3 uur door de jungle terug moesten lopen en ook hierbij hadden we regen, het leek wel een moesson.
Vol enthousiasme begon ik met twee andere meiden aan de terugweg, wetende dat er een groepje mensen voor ons liep en de rest achter ons, al snel kwamen we erachter dat de groep voor ons toch wel een stukje harder liep en de groep achter ons een stukje langzamer. Onze scouting skills kwamen naar boven en opzoek naar voetsporen van de groep die voor ons liep bracht ons na drie uur weer bij de groep. :)
We hadden op deze trip een super leuke gids die echt veel over de jungle kon vertellen. Hij deed mij een beetje denken aan john coffey van de film the green mile.

De volgende dag gingen we naar de moedervallen. Dit zijn geen watervallen zoals wij die kennen maar meer rotsen in het water die zorgen voor een stroomversnelling. Hier konden wij ook lekker zwemmen. Wel moesten we oppassen voor de sidderalen die hier zwommen omdat deze vaak in een grote groep zwemmen en wanneer je dan gestoken wordt het voltage erg hoog kan zijn.
Verder hebben we deze trip nog vogelspinnen, kaaimannen, apen en schorpioenen gespot. Het was echt een ervaring om helemaal afgezonderd te zijn van de bewoonde wereld.

Om weer in de bewoonde wereld te komen, moesten we eerste weer drie uur varen met het houten bootje ( nu snap ik waar de uitdrukking een houtenkont vandaan komt) naar Witagron en vanuit daar weer in het busje 5 uur rijden naar Paramaribo.
Ook dit busje had geen airco dus het leek ons lekker om de ramen open te zetten. Door de vele regen was de weg veranderd in een riviertje en toen wij even niet opletten reed de bus door een gat. En je raad het vast, een hele modderplas ging door het raampje en belanden op ons gezicht. De ervaring kon natuurlijk niet ontbreken!

Ondanks het slechte weer, heb ik het echt super gehad en maak ik mij alweer klaar voor onze volgende trip.

Liefs xx